Niedzielna pogadanka vol. 2 || Wiosna, laktoza i ulubione seriale


Cieszę się, że post z zeszłego tygodnia tak bardzo się Wam spodobał. Nie planuję - nadal - aby stworzyć serię coniedzielnych wpisów. Jednak, stwierdziłam że będę kuć żelazo póki gorące i będę pisać tak długo, jak starczy na to pomysłów i weny. Po co trzymać w sobie słowa, która łatwo można przenieść na papier. Nawet ten wirtualny. 

Ulubieńcy ostatnich tygodni i kilka przemyśleń, to post, który był niezwykle spontaniczny i uznałam, że tą spontanicznością będę się z Wami dzielić, jak tylko przyjdzie mi na to ochota. 


W tym momencie, w którym zaplanowałam publikację tego wpisu, pewnie zapitalam po Jasnych Błoniach z kawą w ręku. Albo lodami. Nie wiem, jeszcze nie podjęłam decyzji, co wolę :) W Szczecinie dopisuje nam ostatnio pogoda i bardzo się z tego powodu cieszę. Dość już miałam szarości i brzydoty deszczu. Wiosna, to moja ulubiona pora roku i jakoś tak zawsze szybko mi mija. W tym roku obiecałam sobie, że będę się nią cieszyć najbardziej, jak tylko dam radę.

Dlatego spacer po naszych krokusowych uliczkach, to coś, co cieszy nie tylko moje oczy, ale jakoś tak zawsze napawa mnie optymizmem. A tego ostatnio mi brak, dlatego posiłkuję się różnymi rzeczami, które będą w stanie mi zapewnić chociaż mały zastrzyk energii. 

Nie wiem, czy Wasze miasta też powoli się zielenią i zamieniają w kwiatowe krainy, ale Szczecin już na dobre powitał wiosnę. Czekam jeszcze aż zakwitną nam magnolie. Kocham ten moment, gdy wszystko budzi się do życia, gdy słońce budzi mnie rano i w końcu słychać śpiew ptaków. Nareszcie można powiedzieć, że mamy tę wiosnę. 


Za kawę ostatnio dam się pociąć. Dajcie mi proszę znać, co robicie, żeby nie mieć zjazdów w ciągu dnia. Wiadomo, najłatwiej jest się posiłkować małą czarną, ale trochę się obawiam, że piję jej za dużo i przestaje na mnie najzwyczajniej działać. Dlatego staram się ją ograniczać. 

Pominę fakt, że przez moją alergię na laktozę czasami ciężko mi wypić coś sensownego w kawiarni. Nie rozumiem, dlaczego mleko bez laktozy, czy sojowe, to wciąż rzadkość w kawiarniach (mówię o tych niszowych, Starbucks się nie liczy ;) ). Nie rozumiem też dlaczego muszę za nie dodatkowo dopłacać... Podczas, gdy koszt mleka bez laktozy w sklepie jest taki sam, jak mleka z laktozą... Ok, sojowe, ryżowe, migdałowe, te dobre jakościowo są droższe, ale szczerze? Uważam po prostu, że jest to swego rodzaju dyskryminacja i chamstwo.

Na szczęście coraz rzadziej spotykam się ze zdziwieniem lub wzrokiem politowania w takiej sytuacji. Dużo osób myśli/myślało, że nie piję zwykłego mleka, bo taka jest teraz moda. I nawet jeśli Wy nie pijecie zwykłego mleka dla mody - to polecam tę modę zostawić u siebie do końca życia. Człowiek nie trawi laktozy, a produkty mleczne, to siedlisko grzybów, które tworzą fantastyczną pleśń w jelitach. Cudownie :)  Osobiście, cierpię na całkiem sporą ilość alergii pokarmowych i tak sobie myślę, że w przypływie frustracji prędzej, czy później coś na ten temat napiszę. Może znajdzie się ktoś, kto boryka się z takimi samymi problemami, jak ja. 


Seriale ostatnich tygodni, to zdecydowanie kilka pozycji, którymi koniecznie muszę się z Wami podzielić. Jeśli tak, jak ja jesteście maniaczkami dobrych tasiemców, które będziecie przeżywać razem z bohaterami, to trzy z nich są wprost idealne. 

Zacznę od Riverdale, którego nie polecam. Nie to, że to zły serial, ale chyba już po prostu wyrosłam z tego typu produkcji. Kiedyś bym się zachwycała, ale kiedyś to i Plotkara mi się podobała. Teraz już nie. Ten przepych amerykańskich nastolatków, którzy 24/h wyglądają idealnie i mają idealne życie - nope. To nie dla mnie. Ale jeśli lubicie sobie popatrzeć na ładnych ludzi, to jest to coś w sam raz dla Was.

Big Little Lies, który mnie zaskakująco wciągnął, to serial opowiadający o perypetiach kobiet z małego, amerykańskiego miasteczka, w którym z pozoru wiedzie się idealne życie. Świetna obsada, genialna Kidman (cedzę to przez zęby, bo nie przepadałam za nią do tej pory, ale tutaj mnie naprawdę zachwyca) i dobra muzyka. Serial jest ciekawy, chociaż nie wciąga wartką akcją. 

The Affair, który - przyznaję się bez bicia - dopiero zaczęłam oglądać. Wiem, że jest to hit już od kilku ładnych lat, ale jeszcze nigdy nie miałam okazji go rozpocząć. I tak sobie oglądam od jakiegoś czasu, krótkiego dość. Aczkolwiek, na razie mi się podoba. Jest surowo, miejscami brzydko. Główni bohaterowie, to niekoniecznie moja estetyka. Jednak, coś ciekawego jest w tym, jak perspektywa na romans z punktu widzenia kobiety i mężczyzny się różni. 

No i Girls, który się już niestety kończy. Kocham go od pierwszego odcinka i nie mogę, szczerze powiedziawszy, przeżyć że to już ostatni sezon. Zżyłam się z bohaterkami i można by powiedzieć, że traktuję ten serial, jako coś bardzo ważnego w moim życiu. Z niektórymi perypetiami mogę się utożsamiać, z niektórymi łapię się za głowę, ale prawdę mówiąc, bardzo lubię to, co wymyśla Lena Dunham. Tematy, które porusza często są kontrowersyjne, ale co za tym idzie - prawdziwe, życiowe. Dużo w nim nagości, ale takiej prawdziwej. Z cellulitem, włosami łonowymi i nieudanym lub wyuzdanym seksem. Dużo w nim też rozterek sercowych, wyborów od których zależy przyszłość, chwil radości i gniewu. Jak w życiu. I jeśli któraś z Was po obejrzeniu pierwszego sezonu nie powie: "Wiem, przez co przechodzą te dziewczyny", to nie wiem, czym jeszcze mogłabym Was do niego zachęcić.

I to tyle, dzisiaj szybko, zwięźle i na temat. Tak mi się przynajmniej wydaje. Dajcie mi znać, czy nie byłam nudna :)
Czekam też na Wasze serialowe polecenia i "odradzenia" w komentarzach! 

POPRZEDNI
NASTĘPNY

No comments :

Post a Comment

Bardzo dziękuję za każdy komentarz! Cieszę się, że masz ochotę ze mną porozmawiać.
Pamiętaj jednak, że każde treści autopromocyjne, czy obraźliwe, będą przeze mnie sukcesywnie usuwane.

DO GÓRY